Daha sonraki yıllarda kuran kursuna gitmedim. Namaz kılıyordum arada birde olsa. Kuranda bazen okuyordum. Orta okul ve lisede ki din kültürü ve ahlak bilgisi dersi hocalarımız, bu dersi resmen din dersi gibi işliyorlardı. Yasalara göre yasak olmasına rağmen bu derslerde bize islamın hak din olduğu, öteki inanışların ise sapkın olduğu anlatılıyordu. Öğretmenler bize hep kuran sureleri öğretirlerdi bu derste. Lisede ki öğretmenimiz olayı bir kademe daha ileri götürüp dersi Said Nursi'nin kitaplarını (risaleler) referans kullanarak anlatıyordu. Yani İslam öğretisinin üstüne birde islamın yorumu olan Nurculuk'ta ders müfredatımıza girmişti.

Lise yıllarında bazı konuları öğrendikten sonra kafam karışmaya başladı. İslamdan hiç şüphem yokken, İslama inanmayanların cehennemde yanacağını ilk duyduğumda çok şaşırmıştım. Nasıl olurda Allah kendi kullarını ateşlerde yakar. O güne kadar bana Allah'ın hep bağışlayıcı olduğu öğretilmişti. Allah insanların iyiliğini isteyen, onlara yardım eden sınırsız kudret sahibiyken nasıl olurda İslama inanmayanları ateşlere atabilirdi. Bunu bir türlü anlayamamıştım. Biraz düşününce anladığım bir şey daha vardı o yıllarda. İnsanlar hep ebeveynlerinin öğrettiği dine inanıyorlardı, bu sebeple onların kendi başlarına düşünüp hakikati bulması hiçte kolay değildi. Din değiştirmek bu kadar zor iken niye Allah onları yaksın. Nedense bunları düşünürken İslamın hak din olduğundan çok emindim. Bana islam hakkında anlatılanlar çok mantıklı geliyordu. Yahudiler, Hristiyanlar hata yapmışlardı ve Allah onların kutsal kitaplarını korumamıştı ama İslam ebediyen bozulmadan kalacaktı. O kadar cahilmişim ki İslam'dan sonra çıkan tek tanrılı dinlerin olduğundan bile bihaberdim.

Sonra Allah'ın herkesi cennete koyacağını düşündüm. Cehennem sanki Allah'ın insanları kötülük yapmasınlar diye söylediği bir şey olarak algılıyordum.


Lise ikideyken geceleri hiç uyuyamıyordum aklıma hep din ve ölümle alakalı şeyler geliyordu. O yıl dinlere ve Tanrı'ya inanmamaya başladım. Çok inanmak istiyordum ama o cahil halimle bile bu kadar kompleks dinlerin insan icadı olduğunu düşünmeye başladım. O yıl ateist olmuştum . Bu yeni durumumun beni hiçliğe sürüklediğini farketmiştim.

Nasıl oldu pek hatırlamıyorum ama lise üçte tekrar inanmaya başladım İslama. İnanmamın ana nedeni şuydu: islamı çürütecek hiçbir neden bulunamayacağı gibi onu çok kesin olarak ıspatlayacakta hiçbir neden yok. Eğer bunlardan biri olsaydı ya herkes inanırdı yada hiç kimse inanamazdı. Böyle olması durumunda bu dünya imtihan dünyası olamazdı. Böyle bir düşünceyle beraber artık yeniden müslümandım.

Benim bu din konusundaki ani değişen düşüncelerim neyseki Öss'ye hazırlanmamı etkilememişti. Belki de fazla düşünmemek için üniversite sınavına odaklanıyordum o yıl. Öss'de beklediğim başarı gelmişti. ÖSS sınavında binde birlik yüzdelik dilime girerek hayatıma yeni bir anlam kazandırmıştım. Üniversite benim için çok büyük bir anlam taşıyordu.

Din konusu aklımda hala tam olarak netleşmemişti. Üniverisitenin ilk yılında şu meşhur Fethullah Gülen cemaatinden arkadaşlarım olmuştu. Sürekli olarak beni cemaat evlerine davet ediyorlardı ama ben ben hiç gitmiyordum. Onların tavırlarındaKİ müthiş yapmacıklığı daha o zamanlarda farketmiştim. Kendilerini iyi gösterebilmek için çok garip davranıyorlardı. Fethullah Gülen tarafından örümcek ağı olarak tarif edilen bu ağlara bende düştüm sonunda. Aslında onların isteğinden çok ben bilinçli olarak o ağa girmiştim. Malum hala cevap bulamadığım sorular vardı ve bu sorularım her geçen gün artıyordu. Bu soruları işi bilen din ehli insanlara sormak çok yerinde olur diye düşünüyordum.